بررسی نقش قابلیت های گردشگری در توسعه پایدار(مطالعه موردی:قلعه حسن صباح در الموت شرقی استان قزوین)

گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و سومین پدیده به اقتصادی پویا، پررونق و رو به توسعه پس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است.گردشگری می تواند اثرات متفاوت و قابل توجهی در منطقه گردش پذیر بر جای بگذارد.این اثرات می تواند اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و زیست محیطی باشند. برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. با توجه به گستردگی کاربرد توسعه پایدار این واژه به اشکال گوناگون توصیف شده و در اصل فرآیند دگرگونی روابط بین نظام ها، فرآیندهای اقتصادی اجتماعی و طبیعی می باشد. کشور ایران با توجه به اینکه جزو پنج کشور جهان از نظر تنوع اقلیمی و جزو 10 کشور جهان از نظر تاریخی و فرهنگی است ولی درآمد ایران علیرغم دارا بودن پتانسیل های بسیار بالای گردشگری، معادل 1/777 میلیارد دلار یعنی تنها حدود یک هشتم درآمد کشور ترکیه گزارش شده است. مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای شامل کتب، مجلات و مقالات و سایت های اینترنتی تهیه شده است. و نتایج به دست آمده نشان می دهد که با استفاده بی بی سی از پتانسیل ها و قابلیت های کشور و به ویژه قلعه حسن صباح در حوزه استان قزوین از جهات مختلف به خصوص گردشگری و جلوگیری از تخریب این قابلیت ها می توان به سوی توسعه پایدار حرکت کند و پیش رفت.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، قلعه حسن صباح