تکامل خواص کنترل پذیری و مشاهده پذیری مدارهای ترکیبی دیجیتال

توجه به ویژگی های آزمون پذیری در طول مراحل سنتز رفتاری باعث کمتر شدن سربار آزمون و کمتر شدن هزینه های مربوط به آزمون پذیری و از همه مهمتر افزایش قابلیت آزمون پذیری مدار نهایی می گردد. در این مقاله روشی ارائه خواهد شد که با کمک الگوریتم ژنتیک، خصوصیات کنترل پذیری و مشاهده پذیری یک مدار ترکیبی در سطح گیت، بدون نیاز به طراحی اولیه، بهبود خواهد یافت. در این ایده، سرعت الگوریتم تکاملی بالا بوده و توانایی پیاده شدن بر روی هر ساختاری - مستقل از تکنولوژی - را دارا می باشد. همچنین در این رهیافت روش هایی ابتکاری برای کاهش زمان تکامل، شبیه سازی و رسیدن به نتایج بهتر ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم تکاملی ، کنترل پذیری ، مدارهای ترکیبی ، شبیه سازی