استراتژی حکمرانی امام علی(ع) و مقایسه آن با راهبردهای مدیریتی امام خمینی(ره)

حکمرانی به مفهوم مدیریت و توسعه جامعه با تاکید بر اعتلای معنوی شهروندان است. حکمرانی در اصل واگذاری حکومت به مردم، افزایش مشارکت اجتماعی آنها و اتکا حکومت به امر سرمایه اجتماعی است که باوجود اعتماد، مشارکت و مردم سالاری، پویایی خود را حفظ می کند. هدف اصلی این پژوهشی بررسی تطبیقی مولفه های حکمرانی خوب و اصول حکمرانی امام علی(ع) است. روش مورد بررسی از نوع اسنادی-تحلیلی است که با اتکا به اسناد و منابع علمی درصدد پاسخ به پرسش فوق است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که الگوی حکمرانی امام خمینی (ره) به عنوان معمار اصلی حکومت اسلامی در جهان؛ همان الهام از حکمرانی اسلامی به ویژه امام علی (ع) می باشد. ایشان نیز نگرشی جامع و کامل به مسئله حکمرانی داشته وسعادت معنوی در کنار رفاه و توسعه را محور اصلی حکمرانی اسلامی می دانسته است. بر این اساس، میتوان گفت که اندیشه امام علی (ره) درزمینهٔ حکمرانی با اندیشه های غربی در مولفه های مختلف بسیار متفاوت بوده و دیدگاهی بسیار جامع در عرصه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، قضایی و اجتماعی داشته است.مولفه های حکمرانی امام علی (ع) در ابعاد سیاسی شامل (میانه روی سیاسی، کارایی دولت و حکومت، تعامل صحیح بین حکومت و مردم، مبارزه با استبداد و خودکامگی حاکم، پاسداشت آزادی مدنی، نظارت حکومتی-سیاسی، اصل مردمی بودن حکومت) حکمرانی در ابعاد اجتماعی (فساد زدایی جامعه، شایستگی کارگزاران و مدیران، عدالت محوری جامع، پاسخگویی و حق اظهارنظر، تامین امنیت اجتماعی، تامین امنیت شغلی و مادی، ترویج صداقت و اعتماد اجتماعی) در ابعاد مولفه های اقتصادی (فقرزدایی از جامعه، ساده زیستی حاکمان و مدیران، همنوایی با فقرا و طبقات پایین جامعه)، مولفه های دینی (فضایل اخلاقی، خدامحوری)، مولفه های قضایی (کارایی و اثر قانون اجتماعی، نظم اجتماعی –سیاسی، قانون گرایی و قانونمندی جامعه و عدالت قضایی) هستند.

کلیدواژه ها:

حکمرانی خوب ، حکومت ، حکمرانی امام علی ، اسلام ، حکومت اسلامی