بررسی رابطه انگیزش تحصیلی و خوشبینی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم ناحیه چهار اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه انگیزش تحصیلی و خوشبینی در دانش آموزان است. جامعه مورد نظر دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه چهار شهر اصفهان در سال تحصیلی 96 - 95 میباشد. نمونه شامل 250 نفر از دانش آموزان است که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردیدند که 200 نفر به پرسشنامه ها به طور کامل پاسخ دادند. جهت آزمون فرضیه پژوهش از همبستگی پیرسون استفاده شد و نتیجه آزمون نشان میدهد بین دو متغیر خوشبینی و انگیزه همبستگی معنیداری وجود ندارد. سطح معنیداری محاسبه شده برابر 411 / 0 است که از مقدار قابل قبول )کمتر از 05 /( بسیار بیشتر است؛ بنابراین فرضیه پژوهش رد میشود و فرضیه صفر مبنی بر عدم رابطه بین دو متغیر پذیرفته میشود. یافته های این پژوهش موید این است که بین انگیزش تحصیلی و خوشبینی رابطه معناداری وجود ندارد و انگیزش بالای تحصیلی در دانش آموزان که در این پژوهش دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه چهار اصفهان بودند نمیتواند خوشبینی آنها را نسبت به آینده پیشبینی کند