سازنده گرایی و کاربردهای آموزشی آن در کلاس درس

هدف این مقاله معرفی و ارزیابی یکی از جدیدترین دیدگاه های یادگیری به نام سازنده گرایی است.سازنده گرایی آموزشی یک رویکرد بین رشته ای است که از تلفیق ایده ها و نظریات سازنده گرایی اجتماعی و روانشناسی درزمینه آموزش و پرورش بوجود آمده است.یک نظریه یادگیری است که بر ساختن دانش توسط یادگیرندگان به صورت انفرادی یا اجتماعی تاکید می کند. در واقع معلم سازنده گرا با غلبه بر اقتدار سنتی خود شناخته می شود. در این رویکرد، یادگیری در بهترین حالت با استفاده از روش مشارکت گروهی میسر می شود . یادگیرندگان از طریق تجربه کردن، می آموزند و آزاد گذاشته می شوند تا تعاملات، کشفیات و نتایج خود را بدست آورند و تاکیدمی شود یادگیری یک فرایند همه چیز یا هیچ چیز نیست، بلکه دانش آموزان اطلاعت جدیدی که برای ساخت برروی دانشی که از پیش داشته اند، به آنها ارایه می شود را دریافت می کنند و ارزشیابی به شیوه ی فرایندی وهمراه با چالش یادگیری انجام می پذیرد.با توجه به اهمیت این نظریه در تحول آموزش و همخوانی آن نظام آموزشیشاگرد محور ،که امروزه بر آن تاکید فراوان می شود در این مقاله مروری سعی بر آن است که با بررسی پژوهش هایصورت گرفته ،به کاربردها و میزان اجرایی بودن این نظریه در کلاسهای درسی ایران بپردازیم و کاستی های آن را مورد کنکاش قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

سازنده گرایی ، یادگیری ، ارزشیابی ، یادگیرنده