مقایسه روش تدریس ترکیبی - مشارکتی فعال با روش سخنرانی در درس علوم تجربی پایه هفتم

جهان پیچیده امروز در عصر دانایی محور نیازمند نیروهای متفکر و خلاقی است که در جامعه حضوری فعال داشته باشند و قادر به تحلیل، نقد و خلق اطلاعات در حل مسایل پیچیده علمی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خود باشند. ازین رو در پژوهش نیمه تجربی حاضر، دو روش تدریس ترکیبی- مشارکتی فعال و سنتی برای مبحث راه های های انتقال گرما درس علوم پایه هفتم با هدف مقایسه تاثیر هر کدام بر یادگیری و یادداری دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از 60 نفر از دانش آموزان دختر پایه هفتم مرکز فرزانگان 2 دخت ایران پروین که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از دو مقیاس خود گزارشی گردآوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss24 و آزمون های t مستقل و وابسته انجام گرفت. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها نشان داد هردو روش تدریس ترکیبی - مشارکتی فعال و روش تدریس سنتی در یادگیری دانش آموزان اثربخش بودند اما روش تدریس ترکیبی و مشارکتی فعال تاثیر معنادارتری بر میزان یادگیری و یادداری دانش آموزان داشت.

کلیدواژه ها:

انتقال گرما ، یادگیری ، یادداری ، روش تدریس ترکیبی ، روش تدریس سخنرانی