اثر دوره کوتاه مدت بی تمرینی متعاقب تاثیر تمرینات هوازی بر لپتین و پروتیین واکنشگرc پلاسما در زنان چاق

هدف از این تحقیق بررسی اثر دو هفته بی تمرینی متعاقب شش هفته تمرینات استقامتی بر لپتین و پروتیین واکنشگرC پلاسما در زنان چاق بود. جامعه آماری این تحقیق شامل زنان علاقه مند به شرکت در فعالیت های استقامتی در سالنهای ورزشی شهرستان بابل بود. برای تعیین نمونه آماری 16 زن جوان علاقه مند به شرکت در تحقیق به صورت تصادفی (سن: 2±20 سال) انتخاب شدند و به دو گروه هشت نفری استقامتی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات استقامتی در این تحقیق به مدت شش هفته، سه روز در هفته و هر جلسه 75 دقیقه ای به صورت دویدن تناوبی اجرا شد. مقادیر لپتین و CRP پلاسما در سه مرحله شامل 24 ساعت قبل و بعد از تمرین استقامتی و سپس بعد از دو هفته بی تمرینی اندازه گیری شد. متغییر مستقل شامل لپتین و CRP بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.نتایج آمار ی نشان می دهد که متغییرهای شاخص توده بدنی و درصد وزن چربی بدنی کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که بین دو گروه تمرین و کنترل کاهش معنی داری در مقادیر لپتین ایجاد گردید که از نظر آماری معنی دار نبود ولی در مقادیر CRP کاهش معنی داری وجود داشت. به عبارتی تمرین سبب کاهش معنی دار مقادیر CRP گردید. همچنین دوره بی تمرینی سبب تغییرات معنی دار هیچ یک از شاخص ها نگردید. تمرینات استقامتی منتخب می تواند باعث کاهشCRP گردد که ممکن است خطر بیماری قلبی-عروقی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بی تمرینی ، لپتین ، CRP و چاق