مقایسه میزان هیجان خواهی ورزشکاران مرد رشته های ورزشی منتخب انفرادی و تیمی

بحث هیجان خواهی ورزشکاران از موضوعات مهم در حوزه های روانشناسی و ورزش محسوب می گردد و اثرات احتمالی ورزش بر میزان هیجان خواهی و عکس آن از دیرباز مورد توجه محققان این دو رشته از علوم بوده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران منتخب مرد رشته های انفرادی شامل تنیس ، کشتی ، شنا و رزمی و رشته های گروهی شامل بسکتبال ، فوتبال ، هندبال و واترپلو شرکت کننده در لیگ های حرفه ای و یا مسابقات قهرمانی کشور در سال ورزشی 85 می باشد تشکیل می دهد. نمونه این تحقیق شامل تعداد 240 نفر از ورزشکاران مرد از هر رشته ورزشی 30 نفر با دامنه سنی 18 تا 30 سال که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش مورد استفاده شامل مقیاس هیجان خواهی زوکرمن ( فرم پنجم ) و پرسشنامه اطلاعات فردی می باشد.بین میزان هیجان خواهی ورزشکاران منتخب مرد رشته های انفرادی و تیمی تفاوت معنی داری در سطح (0/05= P) مشاهده نگردید.بین هیجان خواهی و متغیرهای سابقه ورزشی ، سطح تحصیلات و سن در رشته های ورزشی انفرادی و تیمی رابطه معناداری مشاهده نگردید. همچنین هر یک از مولفه های هیجان خواهی به صورت تک به تک مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان داد که بین مولفه های تجربه جویی ، گریز از بازداری و حادثه جویی و متغیرهای نوع رشته ورزشی سطح تحصیلات. سن و سابقه ورزشی در رشته های مختلف ورزشی رابطه معناداری وجود دارد.همچنین هر یک از مولفه های هیجان خواهی در ارتباط با هر یک از رشته های ورزشی و متغیرهای سطح تحصیلات ، سابقه ورزشی و سن ورزشکاران تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میانگین برخی از مولفه های هیجان خواهی با نوع رشته ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد.شناخت نیروهای بالقوه شخصیتی و پرورشی و رشد و استعداد ها به ویژه در امر ورزش که یکی از نمودهای نوین جامعه اجتماعی امروزی است ما را در جهت هدایت بهینه این نیروها یاری خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

هیجان خواهی ، ورزشگار ، ورزش های انفرادی ، ورزش های تیمی