رابطه بین خودکارآمدی و ابعاد آن با کیفیت زندگی کاری و امید به زندگی (مطالعه موردی: معلمان آموزش و پرورش ناحیه دو ساری)

هدف اصلی این پژوهش رابطه بین خودکارآمدی و ابعاد آن با کیفیت زندگی کاری و امید به زندگی معلمان بود. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدایی ناحیه دو ساری در سال تحصیلی 98-1397 به تعداد 613 نفر که از این تعداد 234 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه-های استاندارد خودکارآمدی شرر و همکاران (1981)، کیفیت زندگی کاری والتون (1975) و امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991) بود. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف–اسمیرنف و ضریب همبستگی پیرسون به کمک نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و ابعاد آن (میل به آغاز رفتار، میل به گسترش تلاش برای کامل کردن تکلیف و مقاومت در برابر موانع) با کیفیت زندگی کاری و امید به زندگی معلمان آموزش و پرورش ناحیه دو ساری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، کیفیت زندگی کاری ، امید به زندگی ، معلمان