ارایه یک سیستم غربالگری جهت ارزیابی کارایی در سیستم بانک داری با رویکرد فازی

امروزه تعیین کارایی و عملکرد سازمان ها برای مدیران ارشد سازمانها و نهاد های تصمیم گیری بسیار حایز اهمیت است، چرا که تعیین سطح کارایی و عملکرد سازمان ها در مقایسه با رقبا باعث خواهد شد نقاط ضعف و قوت عملکردی مشخص شده و در نتیجه برنامه ریزی مناسب تری برای آینده صورت پذیرد. مرور تحقیقات انجام شده نشان می دهد در سال های اخیر ارزیابی عملکرد بانک ها و موسسات مالی به دلیل وجود رقابت شدید بسیار مورد توجه بوده است. یکی از مهمترین روش هایی که برای محاسبه کارایی و عملکرد واحدهای تصمیم گیرنده مورد استفاده قرار می گیرد، روش قدرتمند تحلیل پوششی داده ها DEA می باشد. در کنار تمام محاسنی که این تکنیک دارد مدل های DEA دارای نقاط ضعفی نیز می باشند. یکی از معایب DEA این است که در این روش کارایی بصورت نسبی محاسبه می شود،از این رو طبیعتا با اضافه شدن یک واحد تصیم گیری جدید DMU، محاسبات قبلی معتبر نخواهد بود. همچنین زمانی که با مسایل با ابعاد بزرگ که در آن تعداد DMU ها زیاد باشد رو برو هستیم، حجم محاسبات بطور قابل ملاحظه ای بالا رفته و همین مساله موجب افزایش پیچیدگی محاسبات می گردد. در بسیاری از مسایل DEA ، هدف این است که از بین تعداد کثیری از DMU ها صرفا تعدادی مشخص از DMU های برتر، تعیین و رتبه بندی گردند عنوان مثال مساله ای که هدف آن تعیین 10 شعبه برتر یک بانک که دارای 2000 شعبه می باشد