مقایسه روشهای برآوردی رواناب جاستین و ICAR (مطالعه موردی شهرستان سرایان)

آگاهی از قابلیت ایجاد رواناب در حوزه های آبخیز به منظور بهره برداری بیشتر از منابع آبی و همچنین کاهش خسارات ناشی از آن امری ضروری در بررسی هیدرولوژی مناطق به ویژه مناطق خشک میباشد. تجمع و به هم پیوستن روانابها در یک حوزه آبخیز باعث به وقوع پیوستن سیلابهای متناسب با حجم رواناب در منطقه میگردد و در نتیجه باعث وارد شدن خسارات زیادی به اراضی و تاسیسات در منطقه میشود. علاوه بر آن روانابها باعث فرسایش خاک منطقه نیز میشوند و مواد آلی و معدنی خاک را شسته و سپس با خود حمل کرده و حاصلخیزی خاک را کاهش میدهند. لذا به منظور کنترل سیلابها در منطقه و جلوگیری از شکلگیری آنها لازم است که میزان رواناب ناشی از بارش برای دوره بازگشتهای مختلف تعیین گردد تا بتوان اقدامات کنترلی را در منطقه انجام داد. عوامل متعددی در شکلگیری روانابها اثر میگذارند که در این تحقیق سعی شده است که با در نظر گرفتن پارامترهای مختلف حوزه از جمله شرایط توپوگرافی و هواشناسی از طریق روش ICAR و روش جاستین میزان رواناب منطقه را برای دوره بازگشتهای مختلف برای 22 زیر حوضه واقع در منطقه سرایان تعیین نمود. نتایج حاصل نشان داده است که در این منطقه ارتفاع رواناب به دست آمده در روش ICAR از صحت بیشتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

رواناب ، مدل جاستین ، ICAR ، منطقه سرایان