اثرات فراسودمندی پری بیوتیکها و کاربردهای آنها

پری بیوتیکها به کربوییدارتهای (بتا 1و 3 گلوکان و مانان الیگوساکارید ها) غیر قابل هضمی اطلاق می شود که به طور انتخابی سبب تحریک رشد و فعالیت تعدادی از باکتری های روده شده و بدین وسیله اثرات سودمندی روی میزبان اعمال می کنند. از پری بیوتیک ها می توان به اینولین ، صمغ های فیبری ، رافتیلین ، پیرو دکسترین ، زایلان ، استاکیوز ، مالتودکسترین ، لاکتیلول ، اینولین ، گزیلواولیگوساکارید ، لاکتوسوکروز ، رافیتلوز ، لاکتولوز و فروکتو الیگوساکارید اشاره کرد. پری بیوتیک ها ظرفیت بالایی در تعدیل کلنی های میکروبی روده و نیز کاهش کلنی سازی باکتری های بیماری زای روده دارند .پری بیوتیک ها با اتصال به گیرنده های باکتری ها اجازه ایجاد کلنی را به باکتری های بیماری زا نداده و آنها را ازحفره روده خارج خواهند کرد. پری بیوتیک ها ، سوبسترایی برای استفاده انتخابی باکتری های همزیست روده محسوب می گردد و این امر موجب کاهش باکتری های نا مطلوبی مثل کلستریدیومها ی مولد سم ، باکتر های پروتیولیتیک و اشیرشیا کولای میگردد.

کلیدواژه ها:

پری بیوتیک ، فراسودمندی ، کربوهیدراتهای غیرقابل هضم