طراحی مدل بهینه شبکه آبیاری با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی : استان تهران)

محدودیت منابع آب، عملکرد پایین بهره برداری از شبکه های آبیاری، افزایش روز افزون جمعیت ، استفاده بیش از حد از این منبع حیاتی لزوم برنامه ریزی مناسب به منظور استفاده بهینه از منابع آب را در مناطق خشک و نیمه خشک نمایان می سازد. الگوی کشت در شرایط متفاوت بهره برداری دستخوش تغییرات زیادی در نوع و تراکم کشت می شود. که عمده دلایل آن؛ تغییر در ارزش اقتصادی محصولات، تغییر در مقدار کمی آب قابل تامین در دوره های مختلف آبی، تغییر در مدیریت مزارع، پیشرفت سریع تکنولوژی و به تبع آن مکانیزاسیون کشاورزی، تغییر در سیاستهای کلان ملی - منطقه ای در بخش کشاورزی و نارسایی و ناکامی های موجود در مدیریت بهره برداری از شبکه های آبیاری میباشد. این پژوهش با هدف طراحی مدل بهینه شبکه آبیاری با استفاده ار تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره در استان تهران انجام شد . معیارهای انتخاب نوع کشت (شش معیار) در چهار گروه : منابع آبی و خاکی، عوامل اقلیمی، عوامل اقتصادی و عوامل گیاهی طبقه بندی گردید. میزان اهمیت و وزن کل معیارها بر مبنای اطلاعات جمع آوری شده مطالعات میدانی و اطلاعات موجود در 32 پرسشنامه تکمیل شده توسط صاحبنظران و بهره برداران شبکه های آبیاری، تعیین شد . مطالعه موردی برای پنج منطقه مختلف از شبکه آبیاری استان تهران با مساحت حدودی 20000 هکتار انجام شد . نتایج اولویت بندی محصولات نشان داد که اولویت اول با محصول گندم می باشد.

کلیدواژه ها:

منابع آب ، شبکه آبیاری ، الگوی کشت ، تصمیم گیری چند معیاره