تاثیر سطوح مختلف هورمون های گیاهی بر کالوس زایی و باززایی گیاه Papaver fugax از ریز نمونه ای یرگی

امروزه استفاده بی رویه از ذخایر ژنتیکی به ویژه گیاهان دارویی به آسیب پذیری منابع طبیعی منجر شده است یکی از راهکارهای امیدبخش و موفق در این زیمنه تولید متابولیت های ثانویه و ترکیبات دارویی گیاهی در شرایط آزمایشگاهی و سیستم بیوراکتورهای گیاهی است که با فراهم آوردن امکان کنترل دقیق تر عوامل موثر در تولید بیشتر این متابولیت های ثانویه در موارد متعددی منتج به تولید اقتصادی ترکیبات مهم گیاهی شده است علاوه بر این، مهندسی ژنتیک گیاهی ابزار مفیدی را برای مهندسی مسیرهای متابلویکی در جهت افزایش تولید متابولیت های مهم گیاهی فراهم می کند که پیش نیاز اصلی و مهم همه این موارد وجود یک سیستم بهینه کالوس زایی و باززایی در هریک از اکوتیپ های گیاه موردنظر است با توجه به مطالعات محدود در مورد کالوس زایی و باززایی گیاه Papaver fugax در شرایط شیشه ای، این پژوهش با هدف ارزیابی اثر نوع و غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد بر کالوس زایی و باززای این گیاه دارویی انجام گرفت گونه P. fugax از بخش Meconidium جنس Meconidium منبع مهمی برای الکالوییدها است که در استان اردبیل به ویژه در مناطق مرتفع رویش دارد در این پژوهش تولید کالوس و باززایی درون شیشه ای این گونه از ریزنمونه ای برگ در محیط کشت پایه موارشیگ و اسکوگ MS حاوی سطوح مختلف نفتالین استیک اسید NAA، کینین Kin و یا بنزیل آدنین BA در دمای 20 درجه سانتی گراد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی بررسی شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین محیط های مختلف کشت از لحاظ درصد کالوس زایی وزن تر کالوس، درصد ساقه زایی، و ریشه زایی اختلاف معنی داری P<0.01 وجود دارد محیط کشت مناسب برای تولید کالوس در گونه P. fugax، و محیط کشت MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر NAA و 0/5 یا 1 میلی گرم در لیتر از هورمون BAP بود. محیط کشت MS حاوی هورمون های Kin و NAA هرکدام به مقدار 1 میلی گرم در لیتر مناسب ترین محیط کشت برای باززایی در این گونه بود.

کلیدواژه ها:

باززایی ، تولید کالوس ، کشت درون شیشه ای ، هورمون های گیاهی Papaver fugax