تاثیر هورمون اکسین و سایتوکنین بر میزان کالوس زایی و باززایی در گیاه موسیر در شرایط شیشه ای

ازمایش مجزا به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی و با تکرار انجام شد. در آزمایش اول اثر NAA در 4 غلظت 5، 1/0، 2، 0 میلی گرم در لیتر به عنوان فاکتور اول و BAP در سه غلظت 0، 0/5، 1 میلی گرم در لیتر به عنوان فاکتور دوم و در آزمایش دوم اثر 4-D و 2 در 4 غلظت 0، 0/5، 2، 1 میلی گرم در لیتر و kinetin در 4 غلظت 0، 0/5، 1، 2 میلی گرم در لیتر مورد بررسی قرار گرفت برای تولید کالوس از ریز نمونه های برگ تولید شده از بذر موسیر در محیط کشت پایه MSاستافده شد. در این تحقیق با توجه به نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس مشخص شد که بهترین تنظیم کننده های رشدی که به طور موفقیت آمیزی در القای کالوس مورد استفاده قرار گرفته اند عبارتند از 2 و 4 دی کلروفنوکسی استیک اسید و نفتالین اسید در غلظت های مشخص بود. در واقع در میان اکسین ها تیمار 1 میلی گرم در لیتر 2,4-,D در مقایسه با سایر تیمارهای هورمونی مورد استفاده در این تحقیق موفق تر عمل کرد و میزان کالوس های تولیدی از نظر رنگ، وزن و درصد کالزایی نسبت به سایر تیمارهای هورمونی هر دو آزمایش از سطوح بالاتری برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

موسیر ، بذر ، کشت بافت ، برگ ، کالوس