اثر بخش کشاورزی بر توزیع درآمد مناطق روستایی در ایران

کاهش نابرابری در توزیع درآمد به عنوان یکی از مهم ترین اهداف برنامه های توسعه هر کشوری می باشد دراین مطالعه سعی شده است نقش بخش کشاورزی در دستیابی به این هدف ارزیابی شود به عبارتی این مقاله بدنبال بررسی اثر متغیرهای مهم بخش کشاورزی بر توزیع درآمد مناطق روستایی ایران در دوره 1392-1380 می باشد برای بررسی این موضوع علاوه براینکه از الگوی خود توضیحی با وقفه های توزیعی استفاده شده است . با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی ایران بر مبنای آخرین جدول داده ستانده ایران در سال 1380 تدوین شده با محاسبه ضرایب فزاینده نیروی کار و درآمد در چارچوب این ماتریس و سپس تجزیه این ضرایب به روش تحلیل ساختاری مسیر، به بررسی نقش بخش کشاورزی در کاهش نابرابری در توزیع درآمد پرداخته شده است نتایج نشان می دهد توسعه زیر بخش های کشاورزی ضمن آنکه موجبات افزایش قابل توجه درآمد خانوارهای روستایی را فراهم می کند، از جهت ایجاد درآمد برای گروه های کم و متوسط درآمد روستایی و کاهش شکاف درآمدی نیز دارای اولویت می باشد در این میان توسعه تولید محصولات باغی و گل و محصولات زراعی دارای اهمیت بیشتری الگوی ARDL نیز گویای اثر مثبت و معنی دار موجودی سرمایه و اشتغال در بخش کشاورزی بر توزیع درآمد مناطق روستایی است. رشد شاخص قیمت خرده فروشی گروه کشاورزی نیز اثر معناداری روی توزیع درآمد ندارد ضریب تصحیح خطا برآورد شده دارای علامت مورد انتظار بوده و برابر 0/9- می باشد که گویای سرعت بالای تعدیل شوک های وارده در کوتاه مدت است به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده می توان ادعا کرد، افزایش سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و حفظ اشتغال در این بخش می تواند سبب بهبود توزیع درآمد در کاهش نابرابری در مناطق روستایی ایران شود.

کلیدواژه ها:

ماتریس ، حسابداری اجتماعی ، توزیع درآمد ، اشتغال ، بخش کشاورزی ایران