سنتز نانو حامل مغناطیسی کیتوسان-mPEG

مقدمه: تحقیقات تاکنون اثربخشی سیستمهای نانودارورسانی را در دارورسانی موثر و هدفمند اثبات نموده است. نانوداروها نسبت سطح به حجم بالاتری دارند که به افزایش حلالیت در خون کمک می کند و همچنین با افزایش سطح تماس دارو با سلولها، کارآیی افزایش یافته و حتی دوز مصرفی کاهش یابد. پلیمرهای زیست سازگار مانند پلی اتیلن گلیکول(PEG)، پلی لاکتیک-گلیکولیک اسید(PLGA)، پلی لاکتیک اسید(PLA) و کیتوسان در ساخت نانوحامل ها استفاده شده اند. این پلیمرها زیست تخریب پذیر هستند و با انکپسوله کردن دارو امکان رهایش تدریجی آن را در محل مورد نظر فراهم می کنند. تحقیقات نشان داد که لیپوزومهای حاوی PEG نسبت به لیپوزوم های بدون پوشش زمان گردش بیشتری را با جریان خون در بدن داشتند. برای هدایت دارو به بافت هدف می توان از نانوذرات مغناطیسی متصل به پلیمر های فوق بهره جست. در این پژوهش، سطح نانوذرات مغناطیسی به کمک کیتوسان و mPEG پوشش داده شده و نانوحامل مناسبی برای انتقال دارو تهیه شد.مواد و روش ها: نانوذرات مغناطیسی با 3-آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان (APTMS) واکنش داده شد. کیتوسان و mPEG در فرمیک اسید و فرمالدیید واکنش داده و رسوب حاصل با نانوذرات مغناطیسی به دست آمده در حضور استیک اسید و به دنبال آن محلول NaOH واکنش داده شد و رسوب حاصل در محلول گلوتارالدیید چند ساعت قرار داده شد و نانوحامل مغناطیسی کیتوسان-mPEG به دست آمد.یافته ها و بحث و نتیجه گیری: ساختار نانوحامل به روش SEM، XRD و FTIR بررسی شد. فرکانس جذبی ارتعاشات کششی در cm-1 2886، 1109، 3421 و 570 به ترتیب مربوط به گروه های CH2، C-O-C، OH و Fe-O در ساختار نانوحامل است. افزایش شدت جذب گروه CH2 و حذف جذب گروه C=O به ترتیب اتصال mPEG و کیتوسان را به نانوذرات مغناطیسی نشان می دهند. اطلاعات SEM و XRD تشکیل ذرات در ابعاد نانو را اثبات نمود.

کلیدواژه ها:

نانوذرات مغناطیسی ، کیتوسان ، نانوحامل ، پلی اتیلن گلیکول متیله ، نانودارورسانی