چالشهای ایمنی در حمل و نقل درون شهری با رویکرد آسیب شناسی و مدیریت سوانح

تلفات و صدمات جدی ناشی از تصادفات جاده ای موجب هدر رفتن مقادیر قابل وجهی ازمنابع ملی و نگرانی و تالم خانواده قربانیان حادثه می گردد. مطالعات نشان می دهد که تعداد سال های کاری از دست رفته افراد در اثر تصادف جاده ای، بیشتر از سال های کاری از دست رفته مربوط به دیگر عوامل مرگ زودرس است. در این میان در کشورهای در حال توسعه، افراد، فعال ترین و پرکارترین سال های عمر خود را از دست می دهند. شاخص کشته به 10 هزار وسیله که مدام در ایران کاهش آن مطرح میشود و به حدود 5,7 رسیده در دنیا و مجامع تخصصی ارزشی برای آن قایل نیستند و علت آن است که هر چه خودرو سازان خودرو بیشتری تولید کنند مخرج کسر این شاخص بزرگتر شده و این شاخص عدد کمتری را نشان میدهد لذا این شاخص مناسبی برای ارزیابی ایمنی کشورها نبوده و کشورهایی مثل ایران را با خود فریبی مواجه میسازد. علیرغم کاهشهایی که در تعداد کشته ها طی چند سال گذشته مطرح میشود واقعیت آن است که این کاهشها نسبت به یکی از مرتفعترین قله های رشد تلفات رانندگی در دنیا صورت پذیرفته و باید پذیرفت که هم اکنون ایران جزو یکی از 10 کشور پر تلفات دنیا در تصادفات ترافیکی محسوب میشود و سالانه قریب به 20 هزار نفر کشته میشوند. حدود 900 هزار نفر در شدتهای مختلف مجروح می شوند و نزدیک به 250 هزار نفر به علت شدت جراحات به پزشکی قانونی مراجعه می کنند و نزدیک به چهار هزارنفر سالانه با معلولیت دایم یا ضایعه نخاعی مادام العمر مواجه می شوند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر چالشهای ایمنی حمل و نقل درون شهری با رویکرد آسیب شناسی و مدیریت سوانح که با روش توصیفی- تحلیلی می ب اشد. برای رسیدن به این هدف ابتدا به مفاهیم و اهداف اولیه ایمنی حوادث پرداخته و سپس ناکارآمدی مقررات انتظامی در ایران مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت به نتیجه گیری و پیشنهادات پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، حمل و نقل شهری ، ایمنی ، مدیریت سوانح