بررسی رابطه مدیریت عملکرد و کیفیت زندگی کاری درسازمان

مدیریت مشارکتی و نو آوری سازمانی ازجمله مباحث مهم مدیریت منابع انسانی است که دردنیای امروزبخش قابل توجهی ازدقت وتوجه صاحبنظران را به خوداختصاص داده است واغلب آنان بر این اعتقادند که جلب مشارکت فعال کارکنان میتواند عاملی موثربرافزایش سطح خلاقیت کارکنان و نو آوری سازمانی باشد. برپایه این نگرش، این مقاله در نظر دارد به مطالعه ی اثر مدیریت مشارکتی بر نوآوری سازمانی بپردازد. تحقیق حاضر از مدل نوآوری سازمانی آلفرد و مدل مدیریت مشارکتی دیویس، بعنوان دومدل علمی برجسته، بهره برداری نموده است. این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی است و نمونه ی این پژوهش تعداد 180 نفر از کارکنان سازمان است. باتوجه به فرضیات پژوهش ، برای جمع آوری داده ها در بخش استنباطی ازدو پرسشنامه ی استاندارد آلفرد و دیویس که روایی آن از طریق نظر نخبگان و پایایی آن بابدست آمدن آلفای کرنباخ(0,84 و ( 0,82 تایید گردیده است، بهره رفته شده است ضمنا0 باتوجه به ناپارامتریک بودن داده ها، به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون اسپیرمن استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی ازوجود رابطه ی قوی بین این دومتغیر است ؛ این ارتباط در مولفه ی درگیر نمودن ذهنی و روحی کارکنان با متغیر نوآوری فرایندی به اوج خود می رسد. بنظر میرسد مدیران این سازمان میتوانند با تکیه بر افزایش سطح ابعاد مدیریت مشارکتی زمینه را برای افزایش سطح خلاقیت کارکنان و نوآوری سازمانی وتوسعه وبلوغ سازمان فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت سازمانی ، مدیریت مشارکتی ، کارکنان