ارایه مدل مفهومی جهت ارزیابی تاثیر هوشمند سازی اماکن عمومی در مدیریت بحران (مطالعه موردی: زلزله احتمالی در پایانه جدید شرق تهران)

وقوع زلزله های شدید همواره اثرات زیانبار و جبران ناپذیری در شهرهای بزرگ و پرجمعیت از جنبه های فیزیکی، اجتماعی اقتصادی به همراه دارد. از طرفی با توجه به محدودیتهای مالی و اجرایی، امکان کاهش ریسک و کنترل پیامدهای زلزله در همه جهات معمولا فراهم نیست. بنابراین می بایست مهمترین عوامل تاثیرگذار در کاهش یا افزایش ریسک های ناشی از زلزله شناسایی گردد. با توجه به اتمام بیش از 90 درصد از ساخت پروژه این پایانه بعنوان اولین پایانه هوشمند شهر تهران نام گذاری شده است. از این رو در تحقیق پیش رو علاوه بر جمع آوری داده کیفی و کمی از طریق مطالعات کتابخانه ایی و بازدید از سایت، تحلیل 200 عدد پاسخنامه حاوی اطلاعات جمع آوری شده از خبرگان شهرداری تهران در 3 بخش هوشمند سازی در ساخت و بهره بردای کلیه تاسیسات و تجهیزات حیاتی، مدیریت هوشمند یک پارچه با سایر نهاد ها و ارگان های دولتی و آموزش در حوزه های شهروندی و پرسنلی، در نرم افزار SPSS تحلیل و رابطه بین هوشمند سازی اماکن عمومی و تاثیر آن بر مدیریت بحران درقالب مدل مفهومی با سناریو فرضی وقوع زلزله با شدت 5/6 ریشتردر عمق 13 کیلومتر به مدت 6 ثانیه در مساحت 10هکتار با جامعه آماری40 هزار نفر ارایه شده است. زلزله به عنوان حادثه اصلی و آتش سوزی و هرج و مرج به عنوان فاکتورهای ثانویه در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل از تحقیق با تحلیل نرم افزار Eliis PaleoScan حاکی از آن است با مدیریت هوشمند و یکپارچه سایت با مشخصات ذکر شده می توان تا بیش از 60 درصد صدمات جانی و بیش از 70 درصد صدمات فیزیکی و محیطی را کاهش داد و همچنین با کاهش زمانی60 درصد در امداد و ساماندهی مصدومین، کنترل و راه اندازی تجهیزات حیاتی و ساماندهی و مدیریت بحران در میانگین مجموع حوزه ها عملکرد مثبت 60 درصدی را ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، مدیریت هوشمند یکپارچه ، فاکتور اولیه و ثانویه ، ارایه مدل مفهومی