اثرسنجی اولویت دهی به خودروهای آتش نشانی در تقاطع های چراغدار شهری (مطالعه موردی خیابان طالقانی)

با رشد شهرها و افزایش جمعیت ساکنین شهرها، موضوع امداد و نجات از اهمیت روزافزون برخوردار شده است. کاهش زمان حضور امدادگران در صحنه حوادث همواره یکی از دغدغه های مسیولین امداد شهری بوده است. در این خصوص اولویت دهی به خودروهای آتش نشانی در پشت چراغهای راهنمایی تعبیه شده در چهارراه ها یکی از راه های موثر کاهش زمان تاخیر آتش نشانها در مسیر و افزایش سرعت آنها در رسیدن به محل مورد نظر است. عمده روش های اولویت دهی، حضور خودروی آتش نشان در پشت چراغ را توسط دتکتورهای مخصوص (به روش های مختلف) تشخیص داده و فاز مورد نیاز جهت تردد خودروی آتش نشان را سبزنموده و یا با طی سایر فازها در کمترین زمان سبز امکان گذر هرچه سریعتر از تقاطع را برای خودروی آتش نشانی فراهم می سازند. در این پژوهش با شبیه سازی نرم افزاری دو تقاطع مجاور در خیابان آیت اله طالقانی تهران اقدام به اثرسنجی اولویت دهی به خودروهای آتش نشانی در این مسیر شده است. این پژوهش بیانگر آن است که در محدوده مدل ارایه شده، اولویت دهی می تواند تا حدود بیش از 60 درصد زمان تاخیر خودروهای آتش نشان را کاهش دهد. اگرچه این موضوع در مدل سازی های بزرگتر و در واقعیت شبکه کمتر از این مقدار است، اما قطعا تعبیه این دتکتورها و اختصاص اولویت به خودروهای آتش نشان به صورت خودکار اثریبسیار بزرگ بر کاهش زمان تاخیر در شبکه خواهد داشت. بر اساس نتایج این تحقیق پیشنهاد شد به منظور کسب بیشترین کارایی با صرف کمترین هزینه، در محلهایی که امکان ایجاد موج سبز وجود دارد و عموما مسیر تردد و دسترسی خودروهای آتشنشان قلمداد می گردد، در اولین تقاطع اولویت دهی به خودروی آتش نشان انجام پذیرد و سپس با ایجاد موج سبز خودروی آتش نشان با سرعت بیشتر به سوی مسیر خود هدایت گردد.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ، خودروهای آتش نشان ، اولویت دهی ، تقاطع ها ، چراغ راهنمایی