تعیین بهینه محل ایستگاه های GPS به منظور رفتارسنجی گسل شمال تبریز

با ظهور فناوری های جدید به ویژه سیستم تعیین موقعیت جهانی GPS پیشرفت قابل توجهی در بسیاری از مطالعات مربوط به مسایل زمین ساختی صورت گرفته است. کیفیت و قابلیت اطمینان به نتایج حاصل از این مطالعات به محل ایستگاه ها، طرح شبکه و روش های اندازه گیری بستگی دارد. هدف از این تحقیق تعیین بهینه محل ایستگاه های شبکه ژیودینامیک جهت حل دقیق تر مسیله معکوس است. بدین منظور از روش آنالیز حساسیت استفاده شده است. با استفاده از آنالیز حساسیت تعیین می شود که تغییر در ورودی، خروجی را چقدر تحت تاثیر قرار می دهد. شاخص های حساسیت برای پارامترها با استفاده از روش HDMR تعیین شده است. این روش بر اساس آنالیز واریانس استوار است. مدل اولیه مورد استفاده مدل تحلیلی اکادا می باشد. روش HDMR برای مدل اکادا با 9 پارامتر ورودی شیب، عمق، نرخ لغزش، طول، عرض، آزیموت، ریک و بازشوندگی گسل، ریولوژی پوسته (نسبت پواسن) برای بررسی اثر پارامترهای ورودی بر روی خروجی جابجایی مورد استفاده قرار گرفته است. شبیه سازی ها بر اساس فرامدل HDMR انجام شده است. بدین منظور از 3600 ایستگاه شبیه سازی شده در یک منطقه به ابعاد 300 در 300 کیلومتر استفاده شد. ایستگاه ها به صورت متقارن در دو طرف گسل در نظر گرفته شدند. برای هریک از ایستگاه ها آنالیز حساسیت بر روی هر 9 پارامتر ورودی انجام گرفت. بر اساس نتایج آنالیز حساسیت صورت گرفته ملاحظه گردید که بیشترین حساسیت مربوط به نرخ لغزش و کمترین آن مربوط به ریک گسل است. همچنین نتایج حاصله نشان می دهد که برای تعیین نرخ لغزش، ایستگاه ها باید دور از گسل و برای تعیین عمق قفل شدگی، ایستگاه ها باید نزدیک گسل احداث شوند.

کلیدواژه ها:

آنالیز حساسیت ، فرامدل ، HDMR ، گسل شمال تبریز ، زمین ساخت ، سیستم تعیین موقعیت جهانی