تحلیل گفتمان با رویکرد بر گفتمان سیاسی

ریشه اصلی تحلیل گفتمان در زبان شناسی است و هدف اصلی و عمده آن ایجاد روشی بدیل و نو برای مطالعه و بررسیگفتار در متون مختلف و یا گفتار بیان شده در رسانه های دیداری وشنیداری می باشد.بنابراین می توان تحلیل گفتمان را نوعیکشف معانی از متون و یا گفتار قلمداد نمود که این متون و گفتار می تواند جنبه های مختلفی از جمله سیاسی، اجتماعی،فرهنگی ، علمی و اقتصادی داشته باشد. بنابراین تحلیل گفتمان جزء روش های تحقیق کیفی می باشد و انجام تحقیقات کیفینسبت به تخقیقات کمی ، پیچیده تر و نیازمند لحاظ نمودن ملاحظات خاص خود را دارد و از طرفی تحلیل گفتمان نیز دارایپیچیده گی های خاص می باشد ، چرا که در تحلیل گفتمان محقق بایستی علاوه بر تسلط کامل بر متن یا گفتار مورد تحلیل،شناخت کاملی از شخصیت ، نگرش و دیدگاههای فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی گوینده متن یا گفتار را داشته باشد.زمانی که گفتار یا متن جنبه سیاسی دارد، مشکلات دو چندان می شود ، زیرا محقق بایستی جناح سیاسی گوینده متن یا گفتاررا نیز لحاظ نماید. از طرفی خواسته یا ناخواسته تحلیل محقق از متون سیاسی تحت تاثیر جنبه های مختلف شخصیتی، رفتاریو حتی جناح سیاسی او قرار می گیرد بنابراین استناد نمودن به نتایج حاصل از اینگونه تحقیقات نمی تواند اطمینان صد درصدی بوجود آورد ، لذا باور و پذیرش نتایج حاصله برای برخی افراد به سادگی صورت نمی گیرد.این مقاله در صدد است ضمن معرفی تحلیل گفتمان با رویکرد سیاسی، مشکلات، معضلات، محدودیت ها و نگرشهای مختلف در این حوزه از روش تحقیق را مورد بررسی قرار دهد و با استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی نشان دهد کهچگونه برخی محققان به شکل جانبدارانه ، گفتار و یا متون سیاسی را تحلیل و باز نمایی می کنند.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان ، تحلیل گفتمان انتقادی ، گفتمان سیاسی ، پژوهش کیفی