بررسی اسباب تلف موضوع قرارداد

در نظام حقوقی ایران و فقه امامیه عقد بیع، تملیکی است و مهم ترین اثر آن یعنی انتقال مالکیت، اصولا هم زمان و با انعقاد عقد، حاصل می شود. اگر چه ممکن است ضمان حاصل از آن، بر عهده ی فروشنده (در تسلیم مبیع) و خریدار (در تسلیم ثمن) باقی بماند. این ضمان، همان ضمان معاوضی است. با توجه به اینکه تلف یکی از قواعد فقهی که در تمامی معاملات جریان دارد این قاعده که در ماده 387 قانون مدنی وجود دارد، این است که اگر بیعی واقع شود و قبل از آنکه مبیع به دست مشتری برسد، بدون تعدی و تفریط تلف شود، بایع خود باید متحمل خسارت شود. در این تحقیق که به صورت کتابخانه ای انجام شده، اسباب تلف موضوع قرارداد مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تلف ، قرارد داد ، عقد بیع ، ضمان