نانو ذرات در داروسازی مدرن

دارو بر اساس یک سنسورهوشمند برنامه ریزی شده است که با آنالیت برهمکنش می کند و مبدل اطلاعات حاصل از این تماس را اندازه گیری می کند این تغییرات در حالت های خمش ، فرکانس، رزونانسی می باشد که این فرایندها می تواند به صورت مبدل های الکتروشیمیایی به تغییر در جریان و پتانسیل و حتی به حالت های دیگر از سیگنال تبدیل گردد و درنهایت سیستم با خواندن این پیام ها می تواند هدف اصلی در بدن را شناسای کند و دارو به محل مورده نظر انتقال داده شود در سیستم داروسازی دو پارامتر اصلی دوز، تغییر تعادل الکتریکی غشاء سلولی وجود دارد از بزرگترین مشکلات داروسازی تخریب پذیری و همینطور تهاجمی بود دارو در بدن می باشد بررسی های انجام شده نشان می دهد که اندازه نانو ذرات یکی از مهم ترین پارامترها بر سمیت آنها می باشد یعنی با کوچک شدن نانو ذرات سمیت آنها نیز افزایش پیدا می کند این امر بر افزایش سطح به حجم ماده دلالت می کند که در چند مورد توضیح داده خواهد شد با وارد شدن یک ذره با اندزه میکرو و نانو متر به ساختار سلولی امکان تخریب سلولی بیشتر می باشد ورود نانو ذرات به سلول زنده سبب تغییرات همچون خارج شدن یون های پتاسیم موجود در سلول که در نتیجه باعث تغییر تعادل الکتریکی غشاء سلولی و نهایتاتخریب آن می تواند باشد مسئله ی بعد ی این بود که نانو ذرات حامل دار با عبور از دیواره های پروتینی به محل هدف دارو باید انقال داده می شد اما دیواره های پروتیینی مانع از اجازه ورود نانو ذرات حامل به آنجا می گردیدند موضوع تعادل الکتریکی که در اطراف غشاء سلولی زنده است که هم در داخل و هم در خارج سلول دارای یون های مثب و منفی است که این یون ها سدیم و پتاسیم و کلرید به گونه ی توزیع می شوند که پایداری الکتریکی غشاء را حفظ کندکه نانو ذرات این تعادل را برهم می زنند مشکلاتی از این دسته که در داروسازی به صورت نانو ذرات انجام می شود باعث شد روشی بنام روش داروسازی هدفمند به وجود آید یعنی اینکه دارو به صورت هوشمند در محل تزریق شده و به بافت و اطرف سلولی آسیبی وارد نشود برای این منظور استفاده از نانوذرات کریستالی یکی از روش های بهبود زیستی است که با روش های هموژنایز و سایش دانه و همینطور واپاشی صورت می گیرد برای اینکه بتوان ذرات را در یک محدودی مقیاس نانو متری بین 1 تا 100 نگه داشت باید بتوان از روش های استاندار برای ساخت این ذرات استفاده کرد تکنولوژی رسوبی (Precipitation technique) یک روشی برای ساخت نانو دارو کم محلول در آب است و همینطور در این روش در مرحله ای اول یک حلال آلی انتخاب شده تا محلول در آن حل شود و همینطور محلول به یک ضد حلال قابل امتزاج با آب می باشد اضافه شده و به مرحله ی چرخش (سانتریفیوژ) میرود، هدف از اعمال نیروی گریز از مرکز این است که ساختار به حالت اشباع درآید و در نتیجه موجب هسته زایی و ایجاد یک رسوب گردد علت استفاده از روش رسوب گذاری در آن است که بعد از اینکه حلال بدست آمد می تواند در محلول های دیگر نیز حل گردد که این روش بر رشد مرحله ی هسته زایی بیشتر می تواند تاثیر بگذارد در مرحله ای آخر برای اینکه بتوان ساختار و اندازه را در یک مقیاس مشخص نگه داشت باید بتوان یک پایدار کننده در مرحله ی آخر به آن اضافه کرد نانو ذرات هیدروژلها دارای زیست پذیری بسیار بالای هستند و همینطور در زمنیه ی سمی بودن توانستند این مشکل را به صورت هدفمند حل کنند چرا که وقتی ساختار به صورت یک داروی حامل حرکت کرده و وارد بافت سلول نشده فقط برای درمان حرکت می کند.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، نانو رباط ، نانو حسگرها ، روش ساخت نانو ذرات ، بیوسنسورها