طراحی بستر گرافنی برای کشت و تکوین رویان موش

با وجود پیشرفت در زمینه کشت و دستورزی رویان پیش از لانهگزینی، کیفیت پایین رویانهای رشد یافته در آزمایشگاه در مقایسه با رویانهای طبیعی، منجر به کاهش نرخ بارداری میشود. تفاوت شرایط کشت در آزمایشگاه با محیط طبیعی بدن مادر از عوامل کاهش کیفیت رویان رشد یافته در آزمایشگاه است که شامل تفاوت محیط شیمیایی و نیازمندیهای فیزیکی رویان میباشد. اکثر راهکارهای پیشنهاد شده برای بهبود شرایط کشت رویان بر دستکاری شرایط شیمیایی متمرکز بوده و شرایط فیزیکی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا در این طرح اثر بسترهای گرافنی که به تازگی وارد حیطهی کشت سلول شده و مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته استف بر کشت رویان موش بررسی شدهاست. بدین ترتیب که رویانهای دوسلولی حاصل از موشهای نژاد NMRI، تا مرحله ی بلاستوسیست بر بسترهای گرافن اکساید (GO)، گرافن اکساید کاهش یافته با استفاده از هیدرازین (N2H4-rGO)، گرافن اکساید کاهش یافته با استفاده از عصاره ی چای سبز (GTP-rGO) و پتریدیش بدون تیمار بعنوان گروه کنترل کشت داده شد و کیفیت بلاستوسیست های حاصل با محاسبه ی نرخ تشکیل بلاستوسیست، نرخ خروج از زونا پلوسیدا، رنگ امیزی افتراقی و نرخ لانه گزینی پس از انتقال به موش باردار کاذب ارزیابی گردید. نتایج حاصل نشان داد که همه ی بسترها نسبت به گروه کنترل نرخ تشکیل بلاستوسیست را بطور معنی دار افزایش داده اما در نرخ خروج از زونا تغییری ایجاد نکردهاند. همچنین تعداد سلولهای TE و تعداد کل سلولها در گروههای GTP-rGOو N2H4-RGOبصورت معنیدار کاهش یافته اما همه بسترها موجب افزایش نسبت سلولهای ICM به تعداد کل سلول های بلاستوسیست شدهاند که این تغییر تنها در N2H4-RGO معنی دار بوده است. نتایج حاصل از انتقال نشان داد بسترهای N2H4-RGOبطور معنیدار موجب افزایش نرخ لانه گزینی شد. با توجه با نتایج حاصل، بستر GTP-Rgo، زیستسازگار با رویان دارای روش سنتز آسان، مقرون به صرفه و دوستدار طبیعت بعنوان بستری مناسب برای کشت رویان معرفی میگردد.

کلیدواژه ها:

گرافن ، تکوین رویان ، موش