مکان-فضایی برای تبیین مرکز محله در شهر اسلامی مسجد- مدرسه

جامعه ی ایران علاوه بر پیشینه ی تاریخی و تمدنی مزین و مفتخر به اسلام نیز می باشد و این در حالی است که کمتر نشانه و شاخصه ای از این موارد در فضا و سیمای شهرهایمان بروز داده شده و ضرورت مسئله درجایی هویدا می شود که در می یابیم جامعه ی مسلمان ایران با تکیه بر اصول و عقاید تشیع در پی یافتن و ساختن آرمان شهری می باشد که قرار است الگو باشد و تجلی گاه معنویات و آموزه های آن، آرمان شهر اسلامی نه تنها به سیمای شهرهای کهن و به دور از ابزارهای تجدد (مدرنیسم) نمی باشد، بلکه کاملاً مدرن و پایدار است. در این مقاله سعی شده که با پذیرفتن ایده محله محوری در شهرهای آینده مان (همانند نظریه نوشهرگرایی در جوامع غربی) به دنبال چگونگی ترسیم فضا و کالبد این محله باشیم، در این راستا برای استقرار نوعی کاربری در مرکز محله به عنوان نقطه ثقل توجه و دسترسی پیشنهاد مسجد مدرسه را میدهیم، مسجد مدرسه ای که در سه عنوان کالبد، عملکرد و معنا دچار نوعی باز تعریف شده است یعنی کاملاً پایدار، کاملاً بدون پیرایه و نهایت تأثیرگذاری را داراست. روش تحقیق، تحلیلی- توصیفی می باشد و ابزارهای مطالعه شامل مطالعات کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

مرکز محله ، مسجد مدرسه ، ترادیسی ، واحد همسایگی