تاثیر نانو ذرات سیلیس و آلومینا بر استحکام فشاری ژئوپلیمر

می توان با استفاده از ترکیبی از ذرات خاکستر شلتوک برنج و خاکستر کوره با نسبت مناسب به همراه نانو سیلیس و نانو آلومینا، ژئوپلیمرهایی با استحکام بالا تولید نمود. افزودن نانوذرات به بهبود این خاصیت کمک می کند. با استفاده از ترکیبی از ذرات خاکستر شلتوک برنج و خاکستر کوره به عنوان پایه و چسب سیلیکات سدیم به همراه سود به عنوان فعال کننده قلیایی ، ژئوپلیمرهایی با استحکام بالا تولید نمود. برای ژئوپلیمرهای تولید شده، دمای 90 درجه سانتی گراد همواره به عنوان دمای بهینه پخت برای دستیابی به حداکثر استحکام به دست آمد. در نمونه های حاوی نانوذرات به ترتیب برابر 0/31 و 5/38 مگاپاسکال به دست آمد. استفاده از سود با غلظت های متوسط و کم (5 و 8 مولار) در عمده ژئوپلیمرهای مورد بررسی، باعث دستیابی به حداکثر استحکام شد. بهترین استحکام فشاری در رژیم های آبی 2 و 7 روزه در نمونه های حاوی نانوذرات به ترتیب برابر 0/31 و 5/38 مگاپاسکال هر دو در غلظت سود 8 مولار به دست آمد. استفاده از 3 درصد نانو سیلیس باعث ایجاد حداکثر استحکام در نمونه های حاوی نانوذرات شد. این امر بدان دلیل بود که ذرات نانوسیلیس به صورت آمورف و نانو آلومینا کریستالی هستند. ذرات آمورف در ایجاد استحکام نقش دارند و ذرات کریستالی می توانند به عنوان نانو پرکننده عمل نمایند

کلیدواژه ها:

ژئوپلیمر ، استحکام فشاری ، خاکستر شلتوک برنج ، خاکستر کوره ، نانو ذرات آلومینا ، نانو ذرات سیلیس