تأثیر آمونیاک بر گرانولاسیون لجن بی‌هوازی و عملکرد راکتورهای UASB

در این تحقیق تأثیر آمونیاک بر فرآیند گرانولاسیون لجن بی‌هوازی و عملکرد راکتورهای UASB بررسی شده است. برای انجام آزمایشات از چهار راکتور 36 لیتری به صورت موازی استفاده شده است. در تهیه فاضلاب ورودی از ملاس چغندر قند بعنوان منبع کربن، از کلرید آمونیوم بعنوان منبع نیتروژن آمونیاکی و از بی‌کربنات سدیم و سود برای ایجاد قلیائیت و pH مورد نظر استفاده شد. در طول آزمایشات غلظت آمونیاک در فاضلاب ورودی به راکتورهای یک تا چهار به ترتیب برابر با 50، 350، 650 و mgNH4N/1 1000 بودند. سایر شرایط از قبیل دبی و غلظت فاضلاب ورودی،‌ قلیائیت و دما در هر چهار راکتو رکاملا یکسان اعمال می شدند. اولین ذرات گرانول در روز 16ام در راکتور شماره 1 (50mgNH4-N/1) مشاهده شدند. گرانولهای راکتور دوم (350mgNH4-N/1) در روز 18 ام و راکتورهای سوم (650mgNH4-N/1) و چهارم (1000mgNH4-N/1) در روز 23 ام تشکیل شدند. مقایسه عملکرد راکتورها نشان می‌دهد که غلظت آمونیاک در این آزمایشات در محدوده غلظت مفید آمونیاک بوده و راکتورهای دوم تا چهارم به حدود 90% رسید. در روزهای اولیه راه اندازی و قبل از رسیدن به لجن گرانوله، pH راکتورها به ویژه راکتورهای 3 و 4 حساسیت بیشتری را در برابر افزایش بار نشان دادند. مقایسه گرانولهای به دست آمده نشان داد که اندازه متوسط گرانولها با افزایش غلظت آمونیاک کاهش می‌یابد. در غلظت 1000mgNH4-N/1 در چند مورد حالت خفیفی از لخته شدن و شناور شدن لجن مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

تصفیه بی‌هوازی ، راکتور UASB ، گرانول ، آمونیاک