مدلسازی ریاضی و شبیه سازی جذب غیر همدمای گاز CO2 در یک سیستم دارای جریان های برخوردی محوری

در این مطالعه فرایند جذب فیزیکی گازCO2 در آب با استفاده از یک سیستم دارای جریان های برخوردی محوری مورد بررسی و مدلسازی قرار گرفته است . بدین منظور معادلات حاکم بر اساس قوانین بقاء شامل قوانین بقای جرم ، انرژی و معادله ممنتوم تبیین و با روش عددی حل شده است . جهت هر چه واقعی تر شدن مدل ، توزیع اندازه قطرات در مدلسازی در نظر گرفته شده است . نتایج حاصل از مدل با داده های تجربی مربوط به جذب گاز CO2 در آب مقایسه و دقت نسبی پاسخ های مدل مورد تایید قرار گرفته است . علاوه بر این در قالب تغییر پارامترهای عملیاتی شامل سرعت و دمای گاز ورودی و اندازه قطرات ، میزان سرعت جذب تعیین شده که نتایج حاکی از راندمان بسیار بالای سیستم جذب کننده دارای جریان های برخوردی میباشد . نتایج این مطالعه نشان می دهد که در صورت طراحی دقیق این نوع سیستم ها ، راندمان کلی آن ها در مقایسه با سایر جذب کننده های متدوال بسیار بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

جذب CO2 ، جریان های برخوردی ، توزیع اندازه قطرات ، غیر همدما