جداسازی مس از آب با استفاده از پلی آنیلین و کامپوزیت های آن و مقایسه با جاذب های متفاوت

در این تحقیق، اثر پلیمر پلی آنیلین و کامپوزیت های آن در جداسازی مس از آب بررسی و نتایج حاصل با جاذب های دیگر مقایسه شده است . تاثیر نوع جاذب ، غلظت پایدارکننده ها و pH محلول نیز بررسی گردیده است . نتایج نشان داد که درصد حذف مس در محیط اسیدی افزایش می یابد . درصد حذف مس در محیط اسیدی (pH=4) ، به ترتیب زمانیکه از کامپوزیت های پلی آنیلین و دودسیل هیدروژن سولفات و دودسیل بنزن سولفونات سدیم به عنوان جاذب استفاده شد ، 28/6 درصد و 25/2 در صد بود . همچنین بنتونیت، آمبرجت، پیرولیت نیز قادر به حذف کامل این عنصر زمانی که غلظت مس در محلول 93/95mg/L بود شدند . نتایج نشان داد که با افزایش قلیائیت محلول می توان درصد حذف را افزایش داد ، بدون آنکه از جاذب استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

جداسازی مس ، پلی آنیلین و کامپوزیتهای آن ، جاذب های مرسوم