مدلسازی حلالیت دی اکسید کربن درالکل ها

هدف از این مقاله ارایه نتایج حاصل ازمقایسه تکنیکهای مختلف مدلسازی حلالیت دی اکسید کربن درالکل های مختلفی مانند نرمال بوتانول ایزوبوتانول متانول و اتانول می باشد داده های تجربی جمع آوری شده از مقالات معتبر درمحدوده دمایی 372/95-291/15 کلوین و محدوده فشار0/51-15/27 مگاپاسکال می باشنددراین مقاله عملکرد روشهای نوینی چون شبکه عصبی مصنوعی و روش ماشین بردار پشتیبان با روشهای کلاسیک ترمودینامیکی مقایسه شدهاست معادلات حالت استفاده شده واندروالس ردلیش کوانگ سواو ردلیش کوانگ و پنگ رابینسون می باشند نتایج مشخص می کند که روش شبکه عصبی و ماشین بردار پشتیبان نسبت به معادلات حالت از دقت و انعطاف پذیری بیشتر و محاسبات کمتری برخوردار بوده و سریعتر هستند.

کلیدواژه ها:

حلالیت ، دی اکسیدکربن ، معادلات حالت ، شبکه عصبی ، ماشین بردار پشتیبان