نقش اکسیداسیون آرسنیک (III) در روش های حذف آرسنیک از آب

در آب های زیرزمینی با ساختار زمین شناسی خاص و همچنین چشمه های آب گرم طبیعی، وجود آرسنیک (III) و آرسنیک (V) گزارش شده است. حذف آرسنیک (III) به مراتب سخت تر از آرسنیک (V) می باشد، بنابراین اکسایش آرسنیک (III) به آرسنیک (V) از اقدامات اولیه روش های حذف آرسنیک می باشد. به دلیل پایین بودن سرعت اکسیداسیون آرسنیک (III) با هوا و اکسیژن، میزان غلظت آرسنیک (V) در اکثر مناطق کمتر از ظرفیت 3+ آن است. می توان سرعت اکسیداسیون را با استفاده از ازن، کلر، هیپوکلراید، کلراید دی اکساید و یا H2O2 افزایش داد. آرسنیک محلول در حضور غلظت مناسبی از Fe(OH)3 و MnO2 رسوب می کند. فیلترها با بستر ثابت یکی از بهترین روش ها برای حذف آرسنیک می باشد. از جاذب های مورد استفاده در این بسترها می توان به سنگ معدن منگنز آهن دار (ferruginous manganese)، گرانول کربن فعال، زئولیت، هیدروکسید آهن و نیز آلومینای فعال اشاره کرد. بقیه روش های حذف آرسنیک، روش فیلتر غشائی با الترا فیلتراسیون، اسمز معکوس، تبادل یون و انعقاد الکتریکی می باشند.

کلیدواژه ها:

اکسیداسیون ، آرسنیک (III) ، آرسنیک (V) ، آب های زیرزمینی ، فرآیند حذف ، جذب ، انعقاد ، ته نشینی ، غشاء ، تبادل یون