مطالعه آزمایشگاهی انعقاد و ته نشینی سوسپانسیون های حاوی کانی های رسی کائولیت، ایلیت ومونتموریلونیت

وجود کانی های رسی با اندازه بسیار ریز (کمتر از 2 میکرون) در آب های صنعتی باعث عدم تعلیق و ته نشینی ذرات شده و مشکلات فراوانی ایجاد می کند. همچنین با توجه به کمبود منابع آب در دسترس کشور، تلاش برای هدر نرفتن منابع آبی امری ضروری است. در این تحقیق مطالعاتی روی انعقاد و ته نشینی سوسپانسیون هایی از سه کانی ایلیت، کائولینیت و مونتموریلونیت صورت گرفت. نتایج نشان داد که سرعت انعقاد و ته نشینی سوسپانسیون های حاوی ایلیت و کائولینیت به مراتب بیشتر از سوسپانسیون حاوی مونتموریلونیت است. سوسپانسیون مونتموریلونیت به شدت پایدار بوده بطوری که افزودن درصدی مونتموریلونیت به مخلوط ایلیت و کائولینیت سرعت ته نشینی آنها را نیز تحت تاثیر قرارداده و کاهش می دهد. افزودن برخی افزودنی های معدنی (بهمقدار کم) مانند کلسیم کربنات، آلومینیم نیترات روی ته نشینی مخلوط رس ها با نسبت های متفاوت (کائولینیت، ایلیت و مونتموریلونیت) مورد بررسی قرار گرفت و نتایج با فلوکولنت A131 مقایسه شد. بررسی ها نشان داد که در pH های قلیایی عملکرد کلسیم کربنات در انعقاد و لخته سازی سوسپانسیون های رسی حاوی مونتموریلونیت موثر بوده و حتی با 50 درصد مونتموریلونیت نتایجی شبیه به فلوکولنت A131 دارد.

کلیدواژه ها:

انعقاد و ته نشینی ، سوسپانسیون ، فلوکولنت ، مونتموریلونیت ، ایلیت ، کائولینیت ، کلسیم کربنات