مسیولیت مدنی وکیل در حقوق ایران

با منعقد شدن عقد وکالت، وکیل و موکل در برابر یکدیگر حق و تکلیف یافته و دارای روابط حقوقی، وظایف و مسیولیت های متقابلی می شوند. بدیهی است تحدید حدود قانونی این م سیولیت ها، در پیشگری از منازعات احتمالی طرفین عقد مذکور و درنتیجه کاهش حجم پرونده های محاکم قضایی موثر است. تعهدات وکیل در برابر موکل یا بطور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، یا بطور غیرمستقیم، همچنین ممکن است منشاء آن، توافق وکیل و موکل در قالب شروط و تعهدات ضمن عقد یا به طور مستقل باشد که در هرحال، ایفاء تعهدات مزبور لازم می باشد. تعهدات ناشی از عقد و کالت به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم می باشد که در حالت اول ناشی از ذات عقد وکالت بوده، و به صرف تحقق عقد، بدون نیاز به تصریح، موجب مسیولیت وکیل می شوند. به عبارتی می توان آنرا به دو بخش تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل و تعهدات تبعی یا ثانوی تقسیم نمود. اطلاق واژه ثانوی یا تبعی بر این تعهدات بدین جهت است که به واسطه عدم انجام تعهدات اولیه (اصلی) پدید آمده اند، مانند تعهد وکیل به جبران خسارت وارده به موکل در فرض عدم رعایت مصلحت وی که یکی از تعهدات اصلی وکیل می باشد، که در باب مسیولیت، قراردادی و قهری به آن اشاره می کنیم.

کلیدواژه ها:

وکیل ، موکل ، تعهد ، صاحبان حرفه ، مسیولیت قراردادی ، مسیولیت قهری