ماهیت فقهی وحقوقی صندوق تامین خسارات بدنی با نهاد بیمه شخص ثالث

مساله بروز خسارات و نحوه جبران آن از دیرباز بشریت را به فکر این انداخت تا نسبت به ایجاد منبع تامین کننده خسارات بهخصوص در مواردیکه با تنگدستی و ناتوانی یا مجهول بودن و عدم دسترسی به عامل ورود زیان اقدام نمایند و از طریق گسترشفکر تعاون و همیاری بین مردم و دخالت دولت ها در پرداخت و جبران ضرر و زیان از طریق تاسیس نهاد بیمه و گسترش صندوقهای تعاون اجتماعی و با توسعه مسیولیت های جمعی به جای مسیولیت فردی کوشید تا حتی الامکان خسارات ناشی از مسیولیتمدنی اشخاص در مواردیکه خطا و تقصیر عامل ورود زیان چه به عنوان یک فرد و شخص حقیقی اجتماع و چه از طریق یکشخص حقیقی یا حقوقی زیر مجموعه حاکمیت دولت ها را بلا جبران نگذارد اهمیت این موضوع به خصوص در حقوق اسلام ازطریق ایجاد قواعد فقهی و مبانی جدید جبران خسارات منجر به ایجاد نهادهای جایگزین جهت پرداخت ضرر و زیان اشخاصگردید. صندوق تامین خسارت های بدنی در سال 1347 به منظور جبران خسارت های بدنی ناشی از حوادث رانندگی که تحتپوشش بیمه قرارن نمی گیرند، ایجاد شده است؛ ولی به دلیل ساختار نامناسب، منابع مالی ناکافی، سقف تعهدات ناچیز و عدمپوشش همه زیان دیدگان، کارآیی لازم را نداشته است. خوشبختانه قانون گذار در سال 1387 ضمن رفع نواقص مذکور شرایطی رابرای مطالبه خسارت از صندوق وضع کرده است. انتظام، شمارش و تبیین این شرایط نه تنها برای دستگاه قضایی کشور در مقامصدور رای اهمیت فراوان دارد؛ بلکه به نظام بیمه ای کشور نیز در مقام شناخت حدود تعهدات خود یاری می رساند. در تحقیقحاضر تلاش شده است تا ضمن بیان مبانی و ماهیت صندوق، حدود تعهدات آن و شرایط خسارتهای قابل جبران از سوی صندوقمورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ماهیت فقهی و حقوقی ، صندوق تامین خسارات ، بیمه شخص ثالث ، حقوق اسلام ، مطالبه خسارات