سیر تحول و تداوم یک نقش

در بررسی های تاریخی می توان به این نتیجه رسید که نقش گل ها در تزئینات معماری ایران سمبلیک و نمادین هستند ،و معنا و مفهومی ورای آنچه که ما به ظاهر می بینیم در خود دارند ، جنبه های تشریفاتی مذهبی و تزئینی آنها از موارد قابل اشاره می باشد. نظر به اینکه اکثرمقالات و کتب به زبان فارسی،پژوهش در حیطه زیبایی شناسی گل نیلوفر و مقایسه آن با سایر تمدن ها از جمله هند و مصر را از نظر ریشههای اعتقادی و پیدایش این عنصر تزئینی داشته اند،در این پژوهش سیر تحول گل نیلوفر به عنوان یک عنصر تزئینی در تاریخ معماری ایران از هخامنشیان تا قرن حاضر مورد بررسی قرار می گیرد.ارائه چشم اندازی از بکار گیری این عنصر تزئینی در معماری ایران از اهداف این پژوهش بوده است. سوال این است که در کدام یک از دورهای تاریخی از این نقش بیشترین استفاده را داشته اند.این مقاله با استفاده از روش توصییفی_تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه ای و پیمایش میدانی سعی دارد نشان دهد بیشترین تاکید واصرار در بکار بردن این گل تزئینی بر بدنه ای آثار بجا مانده از گذشتگان در کدام دوره و با چه نیتی بوده است

کلیدواژه ها:

عنصر تزئینی ، نیلوفر ، ایران