بررسی گونه شناسی مسکن روستایی بر اساس شرایط اجتماعی – اقتصادی و فرهنگی کرمانشاه

ایران کشوری است که نیمی از سکونتگاه های آن جزو معماری روستایی است. موضوع روستا و بافت و معماری آن، همیشهیکی از محورهای بحث های مطرح برنامه ریزان بوده است. سادگی روابط افراد جامعه روستایی و تلاش آنها در عرصه تولیدباعث تمایز کالبدی روستاها با شهرها شده است، خانه های روستایی به دلیل پیوند با طبیعت مبتنی بر اصول و ارزش هاییا ست که همزی ستی با محیط زی ست نامیده می شود. بر ا ساس شواهد و مطالعات صورت گرفته در مورد م سکن و معماریروستتایی، واهدهای مستکونی روستتایی ضتمن برخورداری از ارزش های معماری همانند سادگی، الگوهای زیباشناختی،استفاده از مصالح و دانش بومی و غیره دارای مشکلاتی چون آسیب پذیری در برابر سوانح طبیعی و ضعف سازه ای نیز میبا شد.به نظر می ر سد با توجه به مسایل مدیریت تو سعه رو ستایی در ایران و عنا صر شکل دهنده راهبرد، می توان راهبردتوستعه مناطر روستتایی ایران را تحت عنوان توستعه مشتارکتی یکپارچه و منطقه ای تدوین کرد. در این راهبرد که برنامهریزی منطقه ای به توسعه یکپارچه از طریق مدیریت واحد توسعه روستایی و عاملیت روستاییان منجر می شود ضمنتمرکز تمام فعالیت های مربوط به بخش روستایی در دستگاهی واحد، برنامه ای واحد اما قابل انعطاف برای مناطق دارایویژگی های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نسبتا مشابه با محوریت مشارکت نهادمند روستاییان تدوین میشود. محور اصلی این تحقیق جستجوی معیارهایی برای تهیه الگوی بهتر و صحیح جهت مسکن روستایی است و لذا کوشششده ا ست تا عوامل موثر در بهینه سازی مساکن روستایی از همه لحاظ در کشورمان ایران مورد شناسایی و بررسی قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، روستا ، توسعه پایدار ، کرمانشاه