طراحی پیاده راه ها در بافت مرکزی شهرها در جهت نیل به توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: پیاده راه سلمان فارسی شهر اهواز)

پیاده راه ها معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی هستند. این فضاها، خیابان های محصوری هستند که ترافیک سواره در آنها حذف شده و تسلط با عابر پیاده است. پیاده راه ها بر ابعاد گوناگون توسعه پایدار شهری تأثیر گذار می باشند: از بعد سلامت پیاده روی منافع فراوانی را در جهت سلامت و افزایش ایمنی عابران دارا می باشد. از بعد حمل و نقلی پایدارترین شیوه حمل و نقل به شکل پیاده می باشد. از بعد زیست محیطی نیز پیاده راه ها موجب کاهش مصرف سوخت های فسیلی کاهش و افزایش کیفیت هوا می باشند. از بعد اجتماعی، موجبات افزایش مشارکت و ارتباطات اجتماعی را فراهم می کنند. از بعد اقتصادی، صاحبان مغازه ها با برعهده گرفتن هزینه های ارتقای کیفیت این فضای عمومی، سبب کاهش هزینه های عمومی و دولتی برای ایجاد زیرساخت ها گردیده و امکانات لازم برای تشویق خود اشتغالی و توسعه اقتصادی خرد را نیز فراهم می کنند. از بعد فرهنگی نیز پیاده راه ها نقشی بنیادین در احیای هنرهای بومی و گسترش اطلاعات و دستیابی به توسعه پایدار فرهنگی ایفا می کنند. از بعد سیاسی نیز پیاده راه ها موجد توسعه پایدار سیاسی خواهد بود. در این زمینه، مقاله حاضر، با روش تحلیلی- اسنادی و با استناد به مطالعات و بررسی های میدانی در رابطه با محور پیاده سلمان فارسی اهواز، با هدف بررسی و شناخت بیشتر خاستگاه مکانی و زمانی زایش و پویش محورهای پیاده به عنوان بستر کالبدی حیات مدنی و تعاملات اجتماعی شهرها در راستای انتظام بخشی و ساماندهی مراکز شهری به رشته تحریر در آمده است.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، بافت مرکزی شهرها ، توسعه پایدار شهری ، پیاده راه سلمان فارسی ، شهر اهواز