بررسی و ارزیابی وضعیت مسکن (شاخص های کمی و کیفی مسکن) (نمونه موردی: مساکن استان اردبیل)

مسکن به عنوان سرپناه از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. اما امروزه مفهومی فراتر از یک سرپناه پیدا کرده است و نقش آن در چگونگیکیفیت کالبدی شهرها حائز اهمیت فراوان میباشد. مسکن در شهرها جزء اصلی ترین نیازهای زندگی انسان بوده، به طوریکه یکی از اجزاء سهگانه نیازهای اساسی و اصلی انسان (خوراک، پوشاک، مسکن) برای تداوم بقا می باشند. افزایش سریع جمعیت به ویژه جمعیت شهری در ایران باتوجه به جوانی جمعیت،گرایش به تملک مسکن مستقل و جابه جایی های بدون برنامه ریزی همراه با گرانی زمین شهری و متعاقبا محدودیت وکمبود خدمات، مسکن را درشهرها به عنوان یک معضل عمومی پیچیده مطرح میسازد. افزایش نیاز به مسکن در سال های اخیر موجب وضعیتنامطلوب سکونتگاه های موجود و استفاده از مواد و مصالح نامرغوب در ساخت و ساز این نیاز اساسی زندگی بشر گردیده است . هدف این مقالهبررسی و ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در استان اردبیل میباشد. شاخص های مورد بررسی در این تحقیق، در دو دسته شاخصهای کمی و کیفی شامل تراکم نفر در واحد مسکونی،تراکم خانوار در واحد مسکونی، تعداد اتاق در واحد مسکونی، نفر در اتاق، میزان دوام واحدهای مسکونی، نحوه تصرف واحدهای مسکونی و همچنین کلیه زیرساختهای اولیه مناسب از قبیل اب، برق،گاز، تلفن، اشپزخانه، حمام و توالتکه تامین کننده مسکنی امن با پایداری و دوام سازه ای و فضایی مناسب برای زندگی است میشود. بدین منظور از روش توصیفی –تحلیلی بااستناد به شاخص های موجود در مرکز آمار ایران استفاده شده است. نتایج نشان دهنده توزیع نامناسب مسکن در میان شهروندان استان اردبیلمی باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، استان اردبیل ، شاخص های کمی و کیفی ، مساکن استان اردبیل