آسیب شناسی مدیریت روستایی در ایران

شهرها مولود روستاها وروستاهامادرشهرها محسوب میشوند روستاها به عنوان اولین واحدهای اجتماعی و مرکزاستقرار و اسکان انسانها دارای سازمان اجتماعی و مدیریت بوده اند اما با گسترش شهرنشینی و افزایش مشکلاتی نظیر اسکان غیررسمی بیکاری و الودگی محیط سکونت درمحیطهای روستایی را به عنوان یک گزینه مطلوب مطرح ساخته است و دراین بین حفظ سرمایه های انسانی طبیعی اجتماعی و اقتصادی درجهت عدالت بین نسلی ازطریق رویکرد مدیریتی پایداربیش ازبیش موردتوجه برنامه ریزان قرارگرفتهچرا که مدیریت روستایی درفرایند توسعه یک پارچه و پایدار نقش اساسی ایفا می کند و درواقع فرایند سازماندهی و هدایت جامعه و محیط روستایی ازطریق شکل دادن به سازمان ها و نهادهاست و این سازمان ها و نهادها ابزار یا وسایل تامین هدفهای جامعه روستایی هستند که مستلزم وجود یک نوع مدیریت روستایی نهادمند و کارامد با ویژگیهایی مانند منابع سازمانی پایدار و مشارکتی می باشد این مقاله یک پژوهش کاربردی است روش مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی است که گرداوری اطلاعات موردنیاز به شیوه اسنادی انجام شدها ست نتیجه بدست آمده ازتحقیق بیانگر این واقعیت است که مدیریت روستایی درایران با مسایل و مشکلاتی مواجه است که نیازمند توجه ازسوی مسیولیت و سیاستگزاران میباشد این چالشها را میتوان درمواردی مانندعدم تبیین مبانی تیوریک فقدان مدیریت واحدروستایی نبود منابع مالی پایدار کمرنگ بودن مشارکت مردم محلی وضعیت آموزش نیروی انسانی دسترسی به تجهیزات ابزارها و تاسیسات جستجونمود چرا که لزوم توجه به مدیریت روستایی پایدار باتوجه به تیوری های مدیریتی نوین برای نواحی روستایی ایران که ازفقدان مدیریتی واحدرنج می برند ضرورت می یابد و میتوان بیان داشت که مدیریت روستایی باتوجه به رویکردهای توسعه پایدار درکشور درجایگاه پایینی قراردارد

کلیدواژه ها:

مدیریت ، روستا ، مدیریت روستایی ، توسعه پایدار