بررسی معماری ایرانی با رویکرد روانشناختی هویت فضای شهری

شخصیت و هویت شهر ایرانی در مقطعی از حیات خود بر اثر تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و در نتیجه تقلیدهای بی اندیشه از مظاهر غربی والگوهای مدرن شهرسازی، که در بیش تر موارد با هویت اصیل ایرانی ناسازگار هستند، کمرنگ شده است با نگاهی به بافت های تاریخی ایران این نکتهمشهود است که شکل گیری و حیات آن ها بر پایه اصول خاص مرتبط با اقلیم شهر و فرهنگ ایرانی بوده و کالبد آن ها که در تداومی تاریخی، فرهنگی،اجتماعی و محیطی به صورتی هماهنگ و منسجم در آمده است؛ از این رو، از شخصیت و هویت ویژه ای برخوردار است .سوالی که در اینجا مطرح می شوداین است که چگونه می توان هویت را به فضاهای شهری ایرانی بازگرداند راه احیای هویت در شهر، حفظ تداوم فرهنگی میان امروز، دیروز و فردای شهراست .این تداوم فرهنگی، که از طریق شناخت مفاهیم و اصول سازمان دهی به فضاهای شهری در شهرهای تاریخی ایران و به کار گیری آن ها در طراحیفضاهای شهری جدید امکان پذیر است، برای جامعه ما هویت و اصالت را به دنبال خواهد آورد. روش اصلی تحقیق این مقاله توصیفی – تاریخی و تحلیلکتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، فضای شهری ، بافت تاریخی ، هویت