کاربندی پوششی در سازه های سنتی

معماری سنتی به غیر از نشان دادن شیوه زندگی گذشتگان ما حاوی اطلاعات ارزشمندی از فنون و مصالح به کار رفته در گذشته است. بررسی جزییات اجرایی سازه های سنتی در شناخت این فن آوری بومی سهم بسزایی دارد، به طوری که بدون توجه به آن شناخت از سازه های سنتی را می توان یک آشنایی کلی و عمومی دانست. سازه سنتی که مجموعا شامل کلیه اجزاء باربر به کار رفته در یک بناست مفاهیم پیچیده ای از مهندسی گذشته را در عصر قدیم نمایان می داند. این مهندسی پیچیده از مصالح بومی و فنون اکولوژیکی در بیان ایده و در جهت آسایش استفاده کنندگان مرزها در هم شکسته و بازتاب هنر و فرهنگ را در شکوه و عظمت خود به رخ می کشد.اصطلاح سازه در این نوشتار مفهومی پایدار در بقاء و اصطلاحی کاربردی در عصر تکنولوژی روز است مفهومی که با هندسه و کرایه های منظم در معماری مساجد و بازار و حتی کوچکترین اجزاء یک بنای سنتی به طور واضح مشخص می باشد. در این مقاله سعی شده است که عنصر مهم از اجزای سازه ایی در معماری سنتی یعنی کاربندی جهت بازشناسی مفهومی آن مورد بررسی قهار گیرد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی بر پایه مطالعات اسناد کتابخانه ای و تحلیل های سازه ای این عنصر در معماری است.

کلیدواژه ها:

کاریندی ، تویزه ، قوس ، عناصر سازه ای