طراحی خیابان های شهری با رویکرد سرزندگی (نمونه موردی: خیابان شریعتی (از تقاطع خیابان طالقانی _شریعتی تا تقاطع خیابان شریعتی _سینما)

احساس آرامش خاطر، نشاط و وجود حس سرزندگی یکی از نیازهای روحی انسان و مهم ترین شاخص کیفیت فضاست. انبوهی از فضاهای دل مرده، سرد و بی روح در شهرها تحت تاثیر ناهمگونی و آلودگی های بصری مشاهده می شود که به دور از هر گونه زیبایی و مطلوبیت، هیچ گونه معنا، مفهوم و عملکردی را القاء نمی کنند.سرزندگی و نشاط امروزه حلقه مفقوده شهرها و فضاهای شهری می باشد. با توجه به اینکه فضاهای شهری بخش عمده ای از فضاهای ما رادر برگرفته اند لذا ضرورت ارتقاء کیفی این فضاها از طریق ایجاد سرزندگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.به دلیل عدم وجود سرزندگی در فضاهای شهری بسیاری از مشکلات روانی در افراد به وجود آمده است. بنابراین پاسخگویی به نیازهای اجتماعی افراد در این گونه فضاها و ایجاد فرصت های مناسب برای کسب این نیازها لازم و ضروری می باشد. در این بین خیابان ها به عنوان اصلی ترین فضاهای شهری که افراد با ساختار سنی و جنسی گوناگون همواره در آن حضور دارند و به عنوان بستری برای شکل گیری و تقویت روابط اجتماعی در شهرها به حساب می آیند از اهمیت فراوانیبرخوردارند. امروزه به دلیل توجه بیش از اندازه به جنبه های کمی فضا نسبت به جنبه های کیفی آن منجر به کاهش سرزندگی و نشاط در بسیاری از خیابان ها شده است.در این مقاله به بررسی موضوع طراحی خیابان با معیارهای سرزندگی می پردازد. در این راستا نخست انگاره های نظری بررسی می شوند. با استفاده از مطالعات موجود، مجموعه ای ازشاخص ها و معیارهای موثر در جهت ارزیابی و طراحی خیابان با توجه به مولفه ی سرزندگی و بالا بردن روحیه عمومی صورت می گیرد و در پایان، مدل پیشنهادی جهت طراحی خیابانشریعتی (از تقاطع خیابان طالقانی _شریعتی تا تقاطع خیابان شریعتی _سینما) یاسوج به کار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی خیابان ، سرزندگی ، یاسوج ، خیابان شریعتی