بررسی مدل های ارائه شده جهت پیش بینی قابلیت هدایت پذیری شکاف در فرآیند لایه شکافی با اسید

فرآیند لایه شکافی با اسید یکی از روش های موثر در انگیزش چاههای نفت و گاز است که بیش از 011 سال سابقه اجرا در دنیا دارد. اما متاسفانه در کشور به دلیل ضعف فناوری و عملیاتی و علیرغم نیاز چاه های کشور، تا کنون به مرحله اجرا درنیامده است. در این فرآیند پس از ایجاد شکاف و تزریق اسید، نفوذ پذیری اطراف چاه به طور قابل توجهی افزایش پیدا می کند که در نهایت منجر به افزایش دبی تولیدی چاه می گردد. یکی از پارامترهای موثر در طراحی فرآیند لایه شکافی با اسید، تعیین میزان قابلیت هدایت شکاف ناشی از تماس اسید می باشد. پیش بینی دقیق این پارامتر تاثیر قابل توجهی در برنامه ریزی وانتخاب روش موثر جهت انگیزش چاه و صرفه جویی در زمان و هزینه های عملیاتی دارد. این پارامتر همچنین به عنوان یکی از متغیرهای موثردر تعیین نقطه سر به سر عملیات های ایجاد شکاف در نظر گرفته می شود که از منظر شرکت های مجری و بهره بردار عملیات اهمیت ویژه ی اقتصادی دارد. تا کنون مدل های مختلفی جهت پیش بینی قابلیت هدایت شکاف ارائه شدهاست. این مدل ها که همگی بر اساس نتایج نمونه های سنگ خارج از کشور بوده به دو دسته مدل های تئوری و تجربی تقسیم بندی می گردد که دارای نقاط ضعف و قوتی می باشند. در این مدل ها که برخی ساده و برخی بسیار پیچیده هستندمتغیرهای متنوعی جهت پیش بینی قابلیت هدایت شکاف در نظر گرفته شده است که درک صحیح از فرضیات و شرایط اعمال شد و روش اتخاذ شده جهت انتشار آنها کمک شایانی به طراحی صحیح این فرآیند در کشور می نماید. در این مقاله سعی شده است تا با بررسی نقاط ضعف و قوت این مدل ها امکان استفاده از آنها برای چاه های کشور مورد ارزیابی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

تحریک چاه ، فرآیند لایه شکافی با اسید ، قابلیت هدایت شکاف ، استحکام سنگ ، فشار بسته شدن شکاف