اصلاح ترکیب آب تزریقی به مخزن در جهت افزایش بازیافت نفت

مطالعات بسیاری نشان میدهند که ترکیب آب تزریقی به مخزن بر روی بازیافت نفت اثرگذار میباشد. یکی از عوامل موثر در بازیافت نفت که تحت تاثیر این ترکیب قرار میگیرد کشش بین سطحی بین آب تزریقی و نفت میباشد. در این مقاله با هدف کاهش کشش بین سطحی در جهت افزایش بازیافت، به مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ترکیب آب تزریقی بر روی کشش بین سطحی پرداخته میشود. پارامترهای هدفی که جهت بررسی انتخاب شدند عبارتند از: میزان شوری آب تزریقی و مقدار یون های SO42− و Ca2+ نتایج نشان میدهند که از نظر شوری و میزان غلظت یونCa2+در آب تزریقی یک نقطه بهینه وجود دارد که در آن کمترین میزان کشش بین سطحی بدست میآید، به طوریکه با افزایش شوری و غلظت یونCa2+ابتدا کشش بین سطحی تا نقطه بهینه کاهش و پس از آن افزایش مییابد. همچنین از نظر غلظت یون SO42− یک غلظت بحرانی وجود دارد که در آن بیشترین میزان کشش بین سطحی بدست میآید، به طوری که با افزایش غلظت یون SO42− ابتدا کشش بین سطحی تا نقطه بحرانی افزایش و در ادامه پس از آن کاهش مییابد. در نتیجه غلظت بحرانی یون SO42− به عنوان یک عامل منفی در بازیافت نفت عمل میکند. با توجه به نتایج گرفته شده میتوان گفت که برای بازیافت بیشتر نفت به وسیله سیلابزنی با آب باید آب تزریقی به مخزن در میزان بهینه شوری و غلظت یون Ca2+قرار گرفته باشد و در مقابل سعی شود غلظت یونSO42− در مقدار بحرانی قرار نداشته باشد

کلیدواژه ها:

سیلابزنی ، کشش بین سطحی ، شوری و غلظت بهینه ، غلظت بحرانی ، افزایش بازیافت نفت