سنجش توسعه روستاها

قطعا استان های مرزی خالی از سکنه شده و مردم جهت برخورداری از رفاه بیشتر به مراکز شهری روی می آورند که این مسئله موجب تمرکز جمعیت در شهر ها و بالارفتن هزینه ها ی خانواده و معضلات اجتماعی خواهد شد . مهمترین و تاثیرگذارترین فاکتور در بقا ، رشد و یا فروپاشی یک جامعه که به کنترل تغییرات از وضعیت موجود به مطلوب می پردازد ، مدیریت است . در کل ، روستا ها مکان هایی با شرایط محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی خاص هستند که نیازمند الگوی مدیریتی خاص و متفاوت می باشد . مشارکت مردمی در سطوح مختلف یکی از راهبردهای کاهش محرومیت جامعه روستایی ، در ابعاد مختلف به شمار می رود و می تواند نقش موثری در افزایش آگاهی مردم در ارتباط با حقوق مدنی و شهروندی به منظور دخالت در مدیریت روستاها ، امور نهادها از حق مردم روستایی به دنبال داشته باشد. در سال های اخیر مدیران و برنامه ریزان روستایی دریافتند که بدون حضور و مشارکت مردم روستا ، قادر به اجرای برنامه منسجم و سازنده در جهت توسعه پایدار روستا نخواهد بود . اغلب پژوهش ها درباره آثار صنعتی شدن مناطق روستایی دو ویژگی عمده دارند : اول کمی گرا هستند ، دوم بیشتر آثار اقتصادی صنعت در روستا ، باید تآثیرات دیگر آن را ، به ویژه آثار اجتماعی بررسی کنند . اندازه فقر در روستاها روند نزولی داشته است و شکاف فقر و شدت آن کاهش یافته است؛ بنابراین، عملکرد دولت در کاهش فقر نسبی طی پنج برنامه توسعه اقتصادی نسبتا موفقیت آمیز بوده است . به اعتقاد متخصصین مدیریت ، مدیریت شهری ، نوعی حکومت محلی و خودگردان برای جلب مشارکت پذیری مردم است که باعث سبک شدن بار دولت ها خواهد شد . همچنین مدیریت شهری به مثابه نظامی است که دارای ورودی ها و خروجی ها ی مشخصی باشد .

کلیدواژه ها:

سطوح مشارکت ، مسئولیت پذیری ، محرومیت ، توسعه روستایی ، تسهیلات اشتغال زایی ، اشتغال زایی روستایی ، مدیریت شهری ، توسعه شهری_روستایی