بررسی ارقام گلرنگ در کشت بهاره تحت شرایط دیم در مزارع زارعین

تحقیق در سال زراعی 87-1386 با استفاده از 8 ژنوتیپ گلرنگ در 2 منطقه شیروان و بجنورد به صورت کشت بهاره و در شرایط دیم استان خراسان شمالی انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد صفات عملکرد دانه، ارتفاع بوته و تعداد روز تا گلدهی در سطح 1% و تعداد قوزه در بوته در سطح 5% در دو مکان اختلاف معنی دار داشتند و تنها صفت وزن هزار دانه، تحت تاثیر مکان آزمایش قرار نگرفت. در این آزمایش، بین حداقل دو ژنوتیپ از لحاظ عملکرد دانه و وزن هزار دانه اختلاف معنی داری وجود دارد. مقایسه میانگی ن عملکرد دانه ژنوتیپ ها در دو مکان، مشخص نمود که مشابه با نتایج تجزیه های جداگانه در دو منطقه ی بدرانلوی شهرستان بجنورد و لوجلی در شهرستان شیروان، در تجزیه مرکب نیز سه ژنوتیپ: تحت شماره 47 با 445/65 کیلو گرم در هکتار، و لاین تحت شماره 411 با 411/75 کیلو گرم در هکتار و رقم Syrian با 427/3 کیلو گرم در هکتار، نسبت به بقیه ژنوتیپ ها از عملکرد دانه بیشتری برخوردار بودند و اختلاف معنی داری با ژنوتیپ های دیگر داشتند. سه ژنوتیپ نسبتا پرمحصول این آزمایش جزو ژنوتیپ های بدون خار گلرنگ می باشند. بیشترین عملکرد دانه را ژنوتیپ شماره 411 در منطقه بدرانلو از دهستان های بجنورد داشت (618/5 کیلو گرم در هکتار). نتایج مقایسه گروهی (اورتوگونال) ژنوتیپ های خاردار در برابر ژنوتیپ های بدون خار گلرنگ، نشان داد که ژنوتیپ های بدون خار گلرنگ از برتری معنی داری برخوردار بودند. تجزیه همبستگی نشان داد که عملکرد دانه با وزن هزار دانه همبستگی مثبت و معنی دار ( r =0/768) و با تعداد دانه در قوزه همبستگی منفی معنی داری داشت .( r =0/757)

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، کشت بهاره ، عملکرد ، تجزیه واریانس مرکب