برآورد توارث پذیری مقاومت به قارچPythium ultimum در گلرنگ

مقاومت به بیماری پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه یکی از اهداف مهم اصلاح گلرنگ به شمار میرود. تعیین مناسب ترین روش اصلاح مقاومت مستلزم آگاهی از میزان و نقش عوامل ژنتیکی و محیطی در کنترل این صفت است. به همین دلیل برآورد توارث پذیری یکی از اجزاء مهم و بنیادین هر پروژه اصلاحی محسوب می گردد. این مطالعه با هدف برآورد توارث پذیری خصوصی مقاومت به بیماری پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه ناشی از بیمارگرPythium ultimum با روش انتخاب طی سال های 1387 الی 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. بهمنظور آلودهسازی خاک از سوسپانسیون بیمارگر با غلظت 105 زئوسپور در میلیلیتر استفاده گردید. جامعه مورد انتخاب شامل شش ژنوتیپ گلرنگ بود که برای دو نسل متوالی مورد انتخاب برای مقاومت به بیمارگر قرار گرفته بودند. برای تجزیه داده ها از شاخص حساسیت به بیماری استفاده شد که بر اساس تعداد گیاهچه سبز شده در خاک استریل و خاک آلوده محاسبه شد. میزان توارثپذیری خصوصی برای شاخص حساسیت27/82 درصد برآورد شد. اگرچه توارثپذیری برآورد شده چندان زیاد نبود که بتوان روش انتخاب رابهعنوان بهترین روش اصلاح گلرنگ برای مقاومت بهP. ultimum پیشنهاد نمود ولی با توجه به تاثیر دو نسل انتخاب بر افزایش درصد سبز شدن و کاهش حساسیت به بیماری در بخشی از جامعه، انتخاب روش موثری در بهبود مقاومت به این بیماری دربرخی از ژنوتیپهای مورد بررسی بود

کلیدواژه ها:

سبز شدن ، ژنوتیپ ، افزایشی ، بذر ، سوسپانسیون