مدل برنامه ریزی مکان یابی توسعه کشت دانه های روغنی با رویکرد پایداری تولید

به منظور برنامه ریزی در راستای تعریف وبهره برداری هر نوع فعالیتی، دست یابی به سطحی از اطلاعات مورد نیاز که اهداف ومرتبط با  الزامات فعالیت مورد نظر را برآورده نماید، ضرورتی اجتناب ناپذیر می باشد. از دیرباز تا به امروز، جمع آوری داده های نیازمندی های هرفعالیت به عنوان دومین گام- پس از شناخت وتعریف آن فعالی - ت درهر پروژه مطرح بوده و در ادامه، تحلیل داده ها که منجر به تولید اطلاعات 2 می گردد به عنوان یکی از ارکان مهم هر برنامه ریزی به شمار می رود. روش هایی که منجر به تولید اطلاعات می شوند در دو دهه گذشته و به دنبال پیشرفت های وسیع درعرصه های نوین فن آوری 3 نظیر ماهواره ها، ابزارهای اندازه گیری الکترونیکی، رایانه ها و نرم افزارها، تغییرات زیادی یافته اند، به گونه ای که امروزه کارآیی، دقت وسرعت آن ها به نحو قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. در ارتباط با برنامه ریزی های مربوط به توسعه محصولات کشاورزی در ایران، استفاده از فن آوری های نوین می تواند سبب پایداری فعالیت های طرح ریزی شده گشته وکاهش هزینه های تولید، حفاظت بیشتر منابع خاک وآب و همچنین افزایش درآمد بهره برداران وجوامع محلی را به دنبال داشته باشد. از این رو برای نخستین مرتبه در ایران، به منظور مکان یابی بهینه توسعه کشت دانه های روغنی و براساس استعداد بوم شناختی 4 مناطق مختلف، مدلی طراحی گردیده که با اتکا به فن آوری های جدید برنامه ریزی سرزمین، برمبنای آن پتانسیل مساحت قابل توسعه این محصولات در رده های متفاوت تناسب مشخص می شود. در این مطالعه، علاوه بر ترسیم فرآیند مدل برنامه ریزی توسعه کشت دانه های روغنی وارایه شاخص ها و ویژگی های مورد نیاز مدل، نتایج بررسی های انجام یافته درخصوص پتانسیل توسعه سویا و کلزا دراستان لرستان ارایه می گردد

کلیدواژه ها:

ارزیابی توان اراضی ، بوم شناسی کشاورزی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، پهنه بندی ، مکان یابی ، نقشه های موضوعی